เมื่อเราเดินทางบนถนนที่มีชื่อว่า
“ชีวิต”
สมมุติว่าเราปลูกต้นไม้ตลอดทางเดิน
และทุกๆต้นที่เราปลูกก็มักจะให้ผลที่แตกต่างกัน .. หลายๆคนอาจจะเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับ
“CEO คนต่อไป” แต่สำหรับคนที่ยังไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน ....
เรื่องราวต่อไปนี้หวังว่าจะมีประโยชน์ต่อผู้อ่านครับ
นักธุรกิจใหญ่คนหนึ่งเริ่มจะชราภาพ เขารู้ตัวดีว่าเวลานี้เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะเลือกคนที่จะมาสืบทอดธุรกิจต่อไป
แทนที่จะเลือกผู้ช่วยหรือลูกๆของเขา... เขากลับเลือกทางที่แตกต่างออกไป นั้นก็คือ การเรียกกลุ่มนักบริหารรุ่นใหม่ในบริษัทของตัวเองมาประชุมพร้อมกัน
เขากล่าวว่า “เวลานี้เป็นเวลาที่ผมควรจะลงจากตำแหน่งและเลือก CEO คนต่อไป ผมได้ตัดสินใจแล้วว่าจะเลือกหนึ่งในพวกคุณ”
เขากล่าวต่อไปว่า “ผมจะให้เมล็ดพันธุ์แก่พวกคุณทุกคนในวันนี้ เพื่อให้คุณเอาเมล็ดพวกนี้ไปปลูกต่อไป
และนำมันกลับมาให้ผมในอีก 1 ปีข้างหน้า และผมจะตัดสินจากต้นไม้ที่คุณนำมาในวันนั้น”
ชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นชื่อว่า ‘จิม’ ได้รับเมล็ดพันธุ์เช่นเดียวกับคนอื่น
จิมนำมันกลับบ้าน พร้อมกับเล่าให้ภรรยาของเขาฟัง ... เธอช่วยจิมปลูกต้นไม้ต้นนั้น
รดน้ำให้มันทุกวัน...
ทุกๆวันจิมมักจะรอคอยการเติบโตของต้นไม้ต้นนี้ ...สามอาทิตย์ถัดมา ทุกๆคนเริ่มที่จะพูดถึงต้นไม้ของตัวเอง ว่ามันเติบโตอย่างไร
แต่สำหรับต้นไม้ของจิมนั้น มันไม่ได้เติบโตขึ้นมาเลยสักนิดเดียว... สี่อาทิตย์ผ่านไป ต้นไม้ของจิมก็ยังคงเหมือนวันแรกที่เขาปลูกมันลงไป
อาทิตย์ที่ห้า ... ทุกๆคนยังพูดถึงการเจริฐเติบโตของต้นไม้ตนเอง ...จิมเริ่มรู้สึกเหมือนคนพ่ายแพ้
หกเดือนผ่านไป .. เขารู้สึกเหมือนโดนทำลายอาชีพการงานโดยต้นไม้ต้นนี้ ในขณะที่ต้นไม้ของคนอื่นๆ
เริ่มที่จะมีใบไม้ เติบโตเป็นต้นไม้เตี้ยๆ
จิมเลือกที่จะไม่พูดถึงต้นไม้ของเขาให้เพื่อนๆฟัง ได้แต่คอยรดน้ำมันเพื่อหวังว่าสักวันหนึ่งมันจะติบโตอย่างของคนอื่นบ้าง
ในที่สุดก็ถึงวันครบรอบ 1 ปีที่พวกเขาต้องนำต้นไม้ของตนเองมาโชว์
จิมบอกกับภรรยาของเขาว่า เขาจะไม่เอากระถางเปล่าๆไปโชว์อย่างแน่นอน แต่เธอกลับบอกให้จิมซื้อตรงและยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น
จิมรู้ดีว่ามันคงเป็นช่วงเวลาที่น่าอายที่สุดในชีวิตของเขา เขาเชื่อภรรยา ... และนำกระถางเปล่าๆไปยังที่ทำงาน
เมื่อจิมไปถึงที่ทำงาน เขาปละหลาดใจมากเมื่อเห็นว่าต้นไม้ที่เพื่อนๆนำมานั้น สวยงามอีกทั้งยังมีรูปทรงที่ดี จิมวางประถางของเขาลงบนพื้น หลายๆคนหัวเราะให้กับกระถางเปล่าๆของจิม
เมื่อ CEO มาถึง ในขณะจิมพยายามซ่อนกระถางของเขาไว้ด้านหลัง
“สวยงามมาก ทั้งต้นไม้ ดอกไม้ที่คุณได้ปลูกกัน วันนี้เป็นวันที่หนึ่งในพวกคุณจะถูกเลือกให้เป็น CEO”
ทันใดนั้น เขาเหลือบไปเห็นกระถางที่ว่างเปล่าของจิม เขาสั่งให้กรรมการบริษัทนำกระถางนั้นมาวางไว้หน้าห้อง จิมรู้สึกหวาดหวั่นและคิดว่า CEO คงจะไล่เขาออกแน่ๆ และคิดว่าเขาเป็นคนล้มเหลว
CEO ถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น ...จิมเล่าให้เขาฟังอย่างละเอียด
เขาสั่งให้คนอื่นๆนั่งลงและเคารพจิม จากนั้นเขาก็ประกาศให้จิมเป็น CEO คนใหม่
และกล่าวต่อไปว่า “ หนึ่งปีที่แล้ว ผมให้เมล็ดแก่พวกคุณ และบอกให้พวกคุณทุกคนนำมันไปปลูก แต่ผมให้เมล็ดที่ต้มแล้ว เมล็ดทั้งหมดตายแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่มันจะโต
พวกคุณทุกคนยกเว้นจิม ได้นำต้นไม้เหล่านี้มาให้ผม เพราะคุณทราบว่าเมล็ดที่ผมให้มันไม่งอก จิมเป็นคนเดียงที่กล้าและซื่อสัตย์พอ ที่จะนำเมล็ดที่ผมให้กลับมา”
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อเราปลูกความซื่อสัตย์ เราก็จะได้ความเชื่อใจกลับมา
คงเหมือนคำโบราณที่ว่าไว้ว่า “ชีวิตของเรา ปลูกอะไรก็จะได้แบบนั้น”
และทุกๆต้นที่เราปลูกก็มักจะให้ผลที่แตกต่างกัน .. หลายๆคนอาจจะเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับ
“CEO คนต่อไป” แต่สำหรับคนที่ยังไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน ....
เรื่องราวต่อไปนี้หวังว่าจะมีประโยชน์ต่อผู้อ่านครับ
นักธุรกิจใหญ่คนหนึ่งเริ่มจะชราภาพ เขารู้ตัวดีว่าเวลานี้เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะเลือกคนที่จะมาสืบทอดธุรกิจต่อไป
แทนที่จะเลือกผู้ช่วยหรือลูกๆของเขา... เขากลับเลือกทางที่แตกต่างออกไป นั้นก็คือ การเรียกกลุ่มนักบริหารรุ่นใหม่ในบริษัทของตัวเองมาประชุมพร้อมกัน
เขากล่าวว่า “เวลานี้เป็นเวลาที่ผมควรจะลงจากตำแหน่งและเลือก CEO คนต่อไป ผมได้ตัดสินใจแล้วว่าจะเลือกหนึ่งในพวกคุณ”
เขากล่าวต่อไปว่า “ผมจะให้เมล็ดพันธุ์แก่พวกคุณทุกคนในวันนี้ เพื่อให้คุณเอาเมล็ดพวกนี้ไปปลูกต่อไป
และนำมันกลับมาให้ผมในอีก 1 ปีข้างหน้า และผมจะตัดสินจากต้นไม้ที่คุณนำมาในวันนั้น”
ชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นชื่อว่า ‘จิม’ ได้รับเมล็ดพันธุ์เช่นเดียวกับคนอื่น
จิมนำมันกลับบ้าน พร้อมกับเล่าให้ภรรยาของเขาฟัง ... เธอช่วยจิมปลูกต้นไม้ต้นนั้น
รดน้ำให้มันทุกวัน...
ทุกๆวันจิมมักจะรอคอยการเติบโตของต้นไม้ต้นนี้ ...สามอาทิตย์ถัดมา ทุกๆคนเริ่มที่จะพูดถึงต้นไม้ของตัวเอง ว่ามันเติบโตอย่างไร
แต่สำหรับต้นไม้ของจิมนั้น มันไม่ได้เติบโตขึ้นมาเลยสักนิดเดียว... สี่อาทิตย์ผ่านไป ต้นไม้ของจิมก็ยังคงเหมือนวันแรกที่เขาปลูกมันลงไป
อาทิตย์ที่ห้า ... ทุกๆคนยังพูดถึงการเจริฐเติบโตของต้นไม้ตนเอง ...จิมเริ่มรู้สึกเหมือนคนพ่ายแพ้
หกเดือนผ่านไป .. เขารู้สึกเหมือนโดนทำลายอาชีพการงานโดยต้นไม้ต้นนี้ ในขณะที่ต้นไม้ของคนอื่นๆ
เริ่มที่จะมีใบไม้ เติบโตเป็นต้นไม้เตี้ยๆ
จิมเลือกที่จะไม่พูดถึงต้นไม้ของเขาให้เพื่อนๆฟัง ได้แต่คอยรดน้ำมันเพื่อหวังว่าสักวันหนึ่งมันจะติบโตอย่างของคนอื่นบ้าง
ในที่สุดก็ถึงวันครบรอบ 1 ปีที่พวกเขาต้องนำต้นไม้ของตนเองมาโชว์
จิมบอกกับภรรยาของเขาว่า เขาจะไม่เอากระถางเปล่าๆไปโชว์อย่างแน่นอน แต่เธอกลับบอกให้จิมซื้อตรงและยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น
จิมรู้ดีว่ามันคงเป็นช่วงเวลาที่น่าอายที่สุดในชีวิตของเขา เขาเชื่อภรรยา ... และนำกระถางเปล่าๆไปยังที่ทำงาน
เมื่อจิมไปถึงที่ทำงาน เขาปละหลาดใจมากเมื่อเห็นว่าต้นไม้ที่เพื่อนๆนำมานั้น สวยงามอีกทั้งยังมีรูปทรงที่ดี จิมวางประถางของเขาลงบนพื้น หลายๆคนหัวเราะให้กับกระถางเปล่าๆของจิม
เมื่อ CEO มาถึง ในขณะจิมพยายามซ่อนกระถางของเขาไว้ด้านหลัง
“สวยงามมาก ทั้งต้นไม้ ดอกไม้ที่คุณได้ปลูกกัน วันนี้เป็นวันที่หนึ่งในพวกคุณจะถูกเลือกให้เป็น CEO”
ทันใดนั้น เขาเหลือบไปเห็นกระถางที่ว่างเปล่าของจิม เขาสั่งให้กรรมการบริษัทนำกระถางนั้นมาวางไว้หน้าห้อง จิมรู้สึกหวาดหวั่นและคิดว่า CEO คงจะไล่เขาออกแน่ๆ และคิดว่าเขาเป็นคนล้มเหลว
CEO ถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น ...จิมเล่าให้เขาฟังอย่างละเอียด
เขาสั่งให้คนอื่นๆนั่งลงและเคารพจิม จากนั้นเขาก็ประกาศให้จิมเป็น CEO คนใหม่
และกล่าวต่อไปว่า “ หนึ่งปีที่แล้ว ผมให้เมล็ดแก่พวกคุณ และบอกให้พวกคุณทุกคนนำมันไปปลูก แต่ผมให้เมล็ดที่ต้มแล้ว เมล็ดทั้งหมดตายแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่มันจะโต
พวกคุณทุกคนยกเว้นจิม ได้นำต้นไม้เหล่านี้มาให้ผม เพราะคุณทราบว่าเมล็ดที่ผมให้มันไม่งอก จิมเป็นคนเดียงที่กล้าและซื่อสัตย์พอ ที่จะนำเมล็ดที่ผมให้กลับมา”
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อเราปลูกความซื่อสัตย์ เราก็จะได้ความเชื่อใจกลับมา
คงเหมือนคำโบราณที่ว่าไว้ว่า “ชีวิตของเรา ปลูกอะไรก็จะได้แบบนั้น”
- ที่มา
www.millionairacts.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น